Podstawa wymiaru składek dla osób zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców

Zgodnie z nowym brzmieniem tego przepisu podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowi część wynagrodzenia pracowników, których przychód jest wyższy niż przeciętne wynagrodzenie, zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców, z wyłączeniem członków służby zagranicznej wykonujących obowiązki służbowe w placówce zagranicznej - w wysokości równowartości diety przysługującej z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, za każdy dzień pobytu, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z tym zastrzeżeniem, że tak ustalony miesięczny przychód tych osób stanowiący podstawę wymiaru składek nie może być niższy od kwoty przeciętnego wynagrodzenia.

Przepis w znowelizowanym brzmieniu ma zastosowanie:

- wyłącznie jeśli przychód pracownika jest wyższy niż przeciętne wynagrodzenie,

- do ustalania podstawy wymiaru składek począwszy od podstawy za październik, wykazywanej w dokumentach rozliczeniowych składanych za ten miesiąc.

Jeśli przychód pracownika nie przekracza przeciętnego wynagrodzenia (w 2016 r. jest to 4055,00 zł) przepisu tego nie stosuje się.

Podstawa prawna:

§ 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 2236), w brzmieniu nadanym rozporządzeniem Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 22 sierpnia 2016 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 1381).

Źródło: www.zus.pl, stan z dnia 4 października 2016 r.